Í bælið

17.9.2007 | 01:54

Ég er að fara að sofa, góða nótt. En þá er ekki öll nótt úti enn. Það þykir nefnilega ekki góð latína að skilja straujárnið eftir í sambandi þegar maður fer að sofa, því eftirfarandi gæti gerst:

A) Það gæti kviknað í

B) Það gæti kviknað í

C) Það gæti kviknað í

D) Allt af ofantöldu er rétt

Það kemur mér spánskt fyrir sjónir að hundar séu bestu vinir mannsins. Ég t.d. marga góða vini og enginn af þeim eru hundar, hvað þá tíkur. Hrynjanda lag, mig langar í nag, í guða heimi, ég ástinni gleymi. Það er næturfrost, betlandi börn, ógæfumenn syngja, d dúr í popp lag, síðan er ekkert að ske. Hættum þessu drama, dramatík er merkileg tík, versta tík af öllum, þó svo að póli(tík) sér líka merkileg tík, þá jafnast hún ekkert á við drama tík(Ó). Sumir segja mig sturlaðan, sturlun á ekkert skylt við ást, enda er ég ástfanginn, fangaður af ást, náttúruspjöll, við eigum þau öll, saman við erum, fallega landið, saman við skerum. Það er hálfgerður hringlanda háttur á þessu hjá mér, veit ekki í hvern fótinn ég á að stíga, stígum, steig, stigum, stigið. Hvar ertu mín draumadís, ég sit hérna einn og hugsa um þín fallegu augu, brosið þitt bjarta sem kætti mitt brostna hjarta, saman við flugum á vængjum ástarinnar, tárin runnu niður vanga þinn, ég þurrkaði þau í burtu með lifandi rósum, skýin voru grá, en það var þú, sem ég vildi fá.

Flokkur: Bloggar | Facebook