Íslenska ánægjuvogin

Samkvæmt íslensku ánægjuvoginni eru íslendingar ekki eins og fólk er flest. Þeir þykja vera helst til of heimakærir. Útlendingar sækjast í að komast til Ísland til að upplifa " Dirty weekend " vegna þess að þeir hafa heyrt mikið um meint lauslæti íslenska kvennfólksins. Ég er svo sem ekki í neinni stöðu til þess að dæma um það hvort íslenskar konur séu lauslátar en eins og máltækið segir:

Bylur hæst í tómri tunnu og einnig mætti nota máltækið: Stelpur eru druslur sem sofa hjá mörgum strákum, hafið þetta ekki eftir mér en látið þetta berast.

 

Íslenska ánægjuvogin er nefnilega svo merkilegt fyrirbæri, hún getur reiknað út ánægju og óánægju íslendinga. Við eigum nefnilega allt flottasta dótið, reyndar allt keypt á lánum, þannig að maður er þræll bankanna það sem eftir er af þessu lífi.  

 

                       

     Þessi vog tengist þessari færslu á engan hátt, þó svo að vogin sé óneitanlega lík íslensku ánægjuvoginni.

 

 

Menn finna hamingjuna í peningum og veraldlegum gæðum, en ekki í ástinni og náungakærleiknum. 

Ég er samt á því að tölvur og annað tómstundagaman verði að vera til, ef maður væri alltaf mann gaman þá fengum við bara nóg af hvoru öðru, þess vegna verða hlutir að vera til sem geta fengið mann til þess að flýja raunveruleikann þegar það hentar.

 

Við lifum ekki lengur á þeim tíma þegar menn bjuggu á samyrkjubúum, menn hjálpuðust við að rækta grænmeti og ávexti, beljur og naut á beit, til þess að fá mjólk og kjöt, geitur og hænur, ambáttir og vinnumenn. Hvernig ætli menn hafi haft það á Landnámsöld. Var til íslensk ánægjuvog sem mældi ánægju íslendinga. Menn voru kannski bara ánægðir með sitt, þeir unnu sína vinnu, voru í einhverir tegund af íþróttum, fóru í stríð og drukku sitt brennivín.

Fólk var ekki á myspace að hözzla og spjalla við fólk sem það þekkti ekki neitt.

 

Þarna var bara allt eftir fyrirfram ákveðið. Jón giftist Guðrúnu frá Gili, Pétur giftist Lilju frá læk og svo framvegis. Kallinn sá um að skaffa heimilinu mat, drakk sitt brennivín og fékk sín mök þegar hann vildi.

Konan sá um börnin, þvottinn, elda matinn og svo framvegis.

 

Niðurstaðan er sú að við leitumst eftir einhverju sem er ekki til, við getum ekki reynt að lifa eftir bandarískum unglingavandamálaþáttum enda eru þeir eins óraunhæfir og hægt er.

Ég veit ekki hvað er normalt líferni, er það að vera lífhræddur, hreyfa sig, éta hollan mat, drekka ekki brennivín og nota ekki tóbak. Við deyjum öll á endanum, njótum þess að vera til, verum sátt með það sem við höfum meðan við viljum engu breyta og alls ekki fara eftir íslensku ánægjuvoginni.

 

Athugasemdir

[Hansel (IP-tala skráð) 26.2.2008 kl. 11:32]

Svar óskast við eftirfarandi spurningum þar sem þær túlka skoðun mína og annarra á lífinu.. : 

Má maður vera stundum ánægður og stundum óánægður..? Eða verður maður að velja annað bara..?

P.s. Hvort heldur þú með Friðrik Lommari eða Gilzhneggjar..?

[Sigurvin Guðmundsson, 26.2.2008 kl. 23:48]

Maður getur hvorki alltaf verið ánægður eða óánægður, lífið býður hreinlega ekki upp á það, maður verður bara að gera eins vel og hægt er hverju sinni og smæla framan í heiminn og vona að hann smæli á móti.

Ég styð Eurobandið 

[Emmi (IP-tala skráð) 27.2.2008 kl. 11:39]

Sigurvin þú ert spekingur mikill, jafnvel viskubrunnur. Þú ættir að ferðast um landið og halda fyrirlestra um hvernig maður á að lifa lífinu. Það er greinlega ekki tilviljun að nafnið er skírskotun og Sigur og að vera vinur.

Kjósum bjarta framtíð, setjum X við Sigurvin.

[Emmi (IP-tala skráð) 27.2.2008 kl. 11:40]

skírsktoun Í sigur átti þetta að vera.

[Hanna (IP-tala skráð) 5.3.2008 kl. 10:12]

Það var bara ekkert spurning um það hvort menn voru ánægðir eða ekki, þetta var það sem í boði var og við það sat. Þetta var lífið.